Een terugblik op de laatste paar dagen.

Zaterdag zijn Svetlana en ik naar de opera geweest. Svetlana houdt niet zo van opera. Dat scheelt. Nu hoefde ik ook niet de schijn op te houden. Een mens kan namelijk zoiets doen als hij of zij verliefd is. Neemt echter niet weg dat het een hele belevenis was. De Opera in Odessa is een ontzettend mooi gebouw. Van buiten en van binnen. We zaten op zo'n chic balkonnetje. Erg mooi. Jammer dat de artiesten zo'n lawaai maakten. La Bohema van Puccini.

Zondag was het echt lente. Ontzettend mooi weer. We zijn eerst naar een winkelcentrum net buiten de stad geweest. Ik houd helemaal niet van winkelen. Maar in het buitenland is dat toch anders. Je ziet interessante producten. En als het gezelschap aangenaam is, is ook het winkelen aangenaam. Ik was met Svetlana en Anya.

Daarna heerlijk door een park, langs de kust gewandeld. Gegeten met uitzicht op de Zwarte Zee. De Zwarte Zee vertoonde vandaag zelfs azuurtinten. Na het diner naar het dolfinarium. Prachige dieren. Dolfijnen. Zeeleeuwen ook overigens. Weet alleen niet of ze in een dolfinarium thuis horen. 's Avonds mijn tas gepakt. Het afscheid nadert. Morgen afscheid nemen van Svetlana. En van Odessa.

De maandag begint zoals elke maandag. De wekker gaat te vroeg. Laatste spulletjes gepakt. Daarna met donderend geraas van de trap gevallen. Meer dan 2 meter. Keihard op mijn neus. Leverde veel bloed op. Pijn ook. Wat spulletjes gehaald bij de apteka. Svetlana schrok toen ze me zag. Ze dacht dat ik beroofd was. Weer naar apotheek. Nog iets gekocht om neus schoon te houden. En te ontsmetten. Mijn rechterbeen doet ook zeer. En beide polsen. En mijn linkerhand. Voel me niet op mijn allerbest.

Nog op terras gezeten. Daarna afscheid genomen. Mijn hart breekt. Ergens in de zomer ga ik weer naar Odessa. Dat houdt de moed er een beetje in. 'Afscheid nemen is een beetje sterven' las ik ooit. Het is niet fijn, maar toch voelt dit afscheid voor beiden meer als een begin. Je weet nooit waar zoiets eindigt. Maar dromen mag altijd.

Taxi naar vliegveld. Paspoortcontrole. Bagagecontrole. Check in. Paspoortcontrole. Boardingcard- en paspoortcontrole. Instappen. Vliegen. Uitstappen. Ik heb nog 30 minuten om mijn vlucht naar Amsterdam te halen. Paspoortcontrole. Lange rij. Mijn vlucht wordt omgeroepen. Direct boarden. Ik loop de rij voorbij, vertel de douanier mijn verhaal. Tot mijn verbazing mag ik doorlopen. Rennen,renne. Mijn been doet zeer. Toch rennen. Paspoortcontrole. Lange rij. Loop ik weer voorbij. Vertel mijn verhaal. Deze douanier vraagt me netjes achteraan te sluiten. Doe ik. Al schuifelend dring ik voor. Redelijk snel aan de beurt.Bagagecontrole. Redelijk korte rij. Snel jas uit, riem af. Portemonnee in bakje. Het duurt en duurt. Ik ben. Of ik mijn vest uit wil doen. Vanwege rits. En mijn talisman. Ik krijg verbale ruzie. Mopperend en scheldend doe ik wat ze zeggen. 'You call me stupid??' 'Yes' zeg ik en haast me verder. Alles onder mijn arm. Broek zonder riem zit niet lekker. Shit. Portemonnee ligt nog in bakje. Terug. 'You call me stupid??', hoor ik weer. 'Asshole', antwoord ik. Rennen. Been doet zeer. Net op tijd bij gate. Boardingcard- en paspoortcontrole. Vliegtuig in. Ik zit. Alles doet zeer. De rest van de reis ging voorspoedig.

Lopen gaat steeds moeilijker. Ik kand mijn tas bijna niet meer tillen. Mijn polsen doen zeer.

Trein en fiets brengen me uiteindelijk thuis. Svetlana nog geschreven. Daarna slapen.

Vandaag is de pijn in polsen en been een stuk minder. Neus bloedt af en toe nog. Straks even een afspraak maken bij de dokter. Ik ben bang dat er iets gebroken is.

Fysiek ben ik dus thuis. Geestelijk nog niet. Dat komt straks. Dan ga ik op de thee bij mijn lieve kinderen. Ik verheug me erop ze weer te zien. Gisteravond al even gebeld vanaf Schiphol. Als Nora zegt: 'Ik houd van je papa, schieten mijn ogen vol'.

Zo. Vermoedelijk is dit het definitieve einde van dit reisblog. Ik heb een fantastische tijd gehad. Ik hoop jullie een beetje een idee te hebben gegeven van mijn impressies. Ik heb inmiddels een nieuw blog aangemaakt. Dit wordt een doorlopend blog. Daar zal ik proberen met enige regelmaat te vertellen over mijn belevenissen. Al dan niet interessant. Als je zin hebt kan je mijn grote of kleine ervaringen daar volgen. Ervaringen in Groningen. Ervaringen op reis.

Wil je mijn reis volgen? Meld je dan aan als lid op www.paulreist.reismee.nl

Nogmaals bedankt voor julliepositieve commentaren en kritieken.

Tot ooit.