Ik merk dat ik door begon te slaan. Nikolaev heeft schijnbaar een behoorlijke invloed op mijn fantasie. Het verhaal over het verlaten van mijn gastgezin was uit mijn duim gezogen. Het zijn aardige mensen. Olga is een lieve vrouw en volgens mij erg slim.En de overigen zijn ook aardig. Wel heb ik enkele keren 'njet' moeten zeggen als het om wodka ging.

Tochheb ik een goedkoop appartementje betrokken. Het werd me te vol en druk daar. Drie vrouwen die de hele dag in het russisch kletsen. Pffffff.......

Ik dacht dat ik destijds in Moskou met Lara en haar moeder het ergst denkbare wel had gehad.

Het engels van deze mensen is trouwens beduidend slechter dan ik me herinnerde. WellichtomdatLara er destijds steeds bij was voor de vertaling.

Vandaag per mail allerlei informatie ontvangen over treintijden richting Lugansk. Ziet er goed en leuk uit. Een reis van in totaal 18 uur. In zo'n leuk 4 persoons-compartimentje.

Eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet zeker wat ik ga doen.Ik vermaak me nog wel steeds in Nikolaev. Gewoon metde meest simpele dingen. Boodschappen. Wandelen. Vuilnis weg brengen. Postzegels kopen. Zoeken naarleuke cadeautjes voor Kasper en Nora. We zien wel.Mijn intentie was immers ookte genieten van kleine dingen. Nietde toerist uithangen omdat ik hier nu toch ben.Heb ook niet zo veel zin om kerken of musea te gaan zien.

Niks moet. Niet alles mag.

Hierbij overigens mijn nederige excuses aan alle ambulante handelaren op de wereld. Ik had dat niet mogen schrijven. Ook mijn excuses aan de homoseksuele vrouw. Voor hen is het hier ook een paradijs. Dus niet alleen voor de heteroseksuele man.